Voldoende te vertellen

De eerste week van het nieuwe jaar is nog maar 1 week oud en inmiddels is er alweer voldoende gebeurd om over te praten, dus daar ik ga daar maar gelijk mee beginnen.

Ons nieuwe hondje
Al een hele tijd zijn kind en ik ervan overtuigd dat we graag een hond willen. Nee, geen hele grote, gewoon een lief klein hondje die makkelijk overal mee heen kan. Aan het einde van vorig jaar ging papa dan ook eindelijk over stag en was de verassing bij ons dan ook groot toen hij in 1 keer aangaf dat er toch maar een hondje moest komen.

We wisten precies wat het moest zijn, een maltipoo en er zit een goede kennel in Friesland, dus na goed overleg met z'n allen, hebben we daar een hondje besteld. Afgelopen donderdag mochten we er eentje uitzoeken, dus vol goede moed zijn we naar Friesland gereden. Na lang wikken en wegen over welke nu het beste bij ons zou kunnen passen, hebben we er toch 1tje uitgezocht. Wat een schatje.

Op 10 december 2017 is ze geboren en moet dus nog even bij haar moeder blijven om. Nog even geduld, maar foto's doen een heleboel en nu we eenmaal een richtlijn hebben voor wanneer we haar kunnen ophalen is het wachten minder vervelend.



Borduren
Al een tijdje lag mijn borduurwerk stil. Eigen schuld in dit geval. Ik was er nl. heel fanatiek mee begonnen en dat is nu net mijn valkuil. Op een gegeven moment raakte het leuke er wat vanaf en liet ik het liggen.
Gelukkig ben ik toch maar weer begonnen, ik was al zo'n eind op weg en om het geheel nu onafgemaakt te laten liggen vond ik ook maar niks. Jammer van alle moeite die ik er al in had gestoken. Een foto mag dan ook niet ontbreken. Snel gaat het inmiddels niet meer, maar het is toch wel een prettig gevoel elke keer weer een klein stukje verder te komen.

Pop mag passen
Voor dit jaar heb ik mezelf een aantal doelen gesteld. Een van die doelen is een aantal leuke kledingstukken naaien. Bovenaan mijn lijst wat zelfgemaakte kleding staat het Farbenmixpatroon Amalia.

Na wat maten van mezelf te hebben genomen en het patroon opgemeten te hebben, kwam ik op maat XL uit.
Patroon tekenen, een lapje stof erbij en knippen maar.

Om toch zeker te zijn dat de tuniek goed zou passen, heb ik het voor- en achterpand eerst maar eens aan elkaar geregen en dat was maar goed ook. Wat ik precies fout heb gedaan, ik heb geen idee. Het kwam er echter wel op neer dat de tuniek als een hobbezak om me heen hing. Het was dus geen gezicht.

Opgeven was geen optie, dus ik heb de tuniek opnieuw getekend en nu in een maatje L. De stof die ik had gebruikt voor maat XL kon nog prima gebruikt worden voor maat L, dus het teveel aan stof weggeknipt, opnieuw geregen, opnieuw gepast en wat denk je? Nu was 'ie precies pas. Helemaal blij dus.

Omdat ik zelf niet te vaak in beeld wil komen en ik in het maken van selfies ook niet echt heel erg handig ben, heeft pop aangeboden om model te staan en hier dus het resultaat. Ik denk dat ik heel tevreden kan zijn over het resultaat (en stiekem ben ik dat ook). Er moeten nog wel draadjes uitgehaald worden en zowel de hals als de armsgaten moeten nog netjes afgewerkt worden, maar dat komt goed